Recensie

Poolijs 1 Poolijs


Niets mooier in uw living of slaapkamer dan een stapel ongelezen strips. Ik beschouw die dingen een beetje als een wijnkelder. Het is wel de bedoeling om ooit alles uit te drinken maar men koopt om de luxe van de keuze te hebben. Zeg nou zelf, is het niet heerlijk met je vingers door een stapel strips te gaan en te overwegen “waar heb ik vandaag eens zin in?”. Dat voelt zo goed, dat ik er een schuldgevoel van krijg. Om zo’n stapel te bereiken, tja, dan stap je de strippenzaak binnen, loop je geregeld eens langs de tweedehandsbakken of zoek je een sympathieke hollander op een stripforum.

Mijn keuze van deze avond, kwam uit de tweedehandsbakken. Het ding viel nogal erg op. Het is een grote strip, hardcover, zeer luxues afwerkt ... Maar het was niet alleen de afwerking die mij intrigeerde, ook de afbeelding van de zes karakters op het poolijs waren echt wel mijn smaak. Eventjes doorbladeren toonde me zeer stilistische beelden van dieren en omgevingen, weinig grote tekstballonnen en een heel aparte sfeer.

Het verhaal begint wanneer twee mannen een afgelegen herberg binnenstappen op zoek naar voedsel en munitie voor het jacht. De herbergier waarschuwt hen dat ze beter niet gaan jagen want de streek is vervloekt. De twee jagers onthalen de waarschuwing met een lachje en beslissen nog een thee te drinken voor ze vertrekken. Waarop hun oog op een mooie semafoor landt. “Een semafoor als dat in zo’n afgelegen uithoek?” vraagt één van de jagers. En dat was al wat de herbergier nodig had om Het Donkere Verhaal te vertellen over zes mannen die het leven lieten op het poolijs.

Tekenaar Gaulthier heeft een uitgesproken eigen stijl. De personages zijn karikaturaal getekend en zeer herkenbaar. Maar ook de achtergronden zijn verzorgd. Het geheel is een verzameling van pentrekken en goed gekozen kleuren. Het verhaal is donker en je hebt het al menig maal zien passeren in verschillende filmscenario’s. Een groep mensen van verscheidene oorsprong wordt samengegooid en blootgesteld aan een harde wereld. Samenwerken is de enige uitweg, sommige scenarios streven dan naar een succesverhaal, hier gaan we de andere kant op. Je leert de karakters wat oppervlakkig kennen maar het is je fantasie die hun geschiedenis moet invullen. Gelukkig zijn het zo’n karikaturen dat je daar helemaal geen moeite mee hebt. En hoe rechtlijnig het verhaal ook mag lijken, het einde kan je nog steeds verrassen.

Al bij al zeer aangenaam leesvoer en een tekenaar die ik toch wel in het oog ga houden. Na wat onderzoek bleek dat hij ook wel verantwoordelijk was/is voor één van de Donjon boeken die nog moeten uitkomen, alsook heel wat materiaal heeft gemaakt dat blijkbaar nog niet vertaald is. Tijd om mijn Frans van zolder te halen.



Dit is een recensie van een gebruiker.