Recensie

Vluchtweg naar de zon 1 Vluchtweg naar de zon


De 17-jarige adolescent Alexandre en zijn supermaat, de eigengereide Karim, worden de underdogs van parvenus, roadbusters, jutten, randdebielen, mafkezen, fascisten, activisten, wichten en nichten.
Hervé Barulea, (leraar aan de academie voor schone kunsten te Metz) bijgenaamd 'Baru', aquarelt monochroom een cynisch maar erg dynamisch storyboard met fantastisch smoelenwerk (let op de verscheidenheid van oren, handen, hoofden, nekken, lijven, kleding…). Geen statisch gepalaver in de ballonnen, net juist. Onderhuids een meer dan actuele karikatuur van de zelfkant van een ontredderde maatschappij. De rekwisieten (fifties, oldtimers, scooters, bars, straatbeelden…) zijn soms quasi fotografisch, maar ze houden je brein in de sfeer van de scène.
De 430 bladzijden zijn geen monotone roetsjbaan. De nodige rustpauzes zijn ingebouwd, maar zelfs deze geven sterke momenten weer waarin Baru een röntgenbeeld uitruwt van spotfiguren naast een verlopen en onderhuids extreem Frans Rijk (geen douce France). De ruwe figuranten omlijsten een subtiele vriendschap, bondgenootschap en het openbloeien van de antiheld Alex en diens held Karim.
Haal deze topper in je bib, het is een absolute aanrader. Vakwerk, doordacht en de terechte winnaar van le grand prix d’Angoulême, Alph-Art, ...



Dit is een recensie van een gebruiker.