Recensie

Fake vintage book covers 2 Death came slow


Na het geslaagde 1e album in deze reeks was het uitkijken naar het vervolg. Nu ja, het is niet echt een vervolgverhaal, eerder een uitbreiding , meer van hetzelfde dus.

Over het concept en wat achtergrond verwijs ik graag naar de recensie van deel 1, die U hier kan herlezen.

Net als in deel 1 krijgen we 64 pagina's met prachtige illustraties. Het aantal modellen is beperkt, want je ziet regelmatig weerkerende looks. Dat is geenszins een probleem, vermits de dames welgevormd zijn.

Hier en daar dicht Spaey zichzelf ook een rol toe als mannelijk model, en mogelijk stond zelfs zoonlief model voor de achterkant van het album.

Kristof Spaey slaagt er in de fake covers als echt te laten overkomen. Om dat doel te bereiken heeft hij oog voor details. De prijs van het boekje, of het nummer in een reeks. Om niet telkens in herhaling te vallen is een behoorlijke dosis creativiteit nodig, en daar geeft hij blijk van. Maar covers uit een zelfde reeks hebben dan toch wel vaak een soortgelijk ontwerp, wat de herkenbaarheid van de (fictieve) reeks vergroot. Een stoel bij Thom Talon, bvb. Net alsof het echte, bestaande illustraties zijn.

Af en toe herken je een knipoogje naar links of rechts. Georges Remi als auteur van The Blue Lotus, of een andere auteur met de welklinkende naam als Tryphon Tournesol zullen stripliefhebbers vast wel herkennen. Verwijzingen naar "50 shades of..." ontbreken evenmin.

De inspiratie is nog niet opgedroogd bij Kristof Spaey en dat resulteerde in een tweede fraai album!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.