Recensie

De cirkel van Minsk 1 De verloren schakel


Minsk is een belangrijk knooppunt, waar de routes van Berlijn naar Moskou elkaar kruisen, en is tevens de hoofdstad van Wit-Rusland. Wat de ‘cirkel van Minsk’ betekent, kom je in dit verhaal te weten..

Het verhaal start waarbij we getuige zijn van een verkeersongeluk. Daarbij komen Uwe Klinkert en zijn vrouw om het leven. Hun zoon Iannis Klinkert zoekt intussen zijn geluk in het Amazonegebied in Brazilië en oefent daar het beroep van dokter uit. Daar verneemt hij het droevige nieuws waarop hij terugkeert naar het huisfront in Alfurt, Duitsland, om de begrafenis bij te wonen samen met zijn zus Heike. In het ouderlijke huis verdelen ze wat spullen waarbij Iannis zijn eerste schets als kind meeneemt. Als hij echter in Brazilië terugkomt, blijkt het kader rond de schets gebroken door de ruwe vlucht. Als hij de schets wil uithalen, ontdekt Iannis een vreemd stuk doek met een onbekend teken op. Al snel blijkt na wat onderzoek dat dit een Hebreeuwse letter is, en dat er slechts 3 zulke doeken bestaan. Intussen opent Heike in Duitsland een brief die enkel na de dood van hun ouders geopend mocht worden. Dat leidt haar naar het geheimzinnige gezelschap ‘De cirkel van Minsk’, die elk een stuk van het doek in hun bezit hebben. Enkel het stuk doek van Uwe Klinkert, hun vader, ontbreekt. Iannis heeft dit momenteel in zijn bezit, maar er zijn nog gegadigden die uit zijn op dit blijkbaar kostbare item… Weet Iannis zijn mannetje te staan tegen deze nieuwsgierigen ? Wat is de rol van hun vader in dit verhaal ? En wat betekent dit vreemde doek ?

Vragen genoeg dus… dit is meteen ook het sterkste punt van dit album. Het verhaal zit wel snor en weet je voldoende te boeien. Op geen enkel moment weet auteur Frank Giroud (De advocaat, Levenslijnen, De blauwe verten,…) je te vervelen met ellenlange teksten. Dialogen afgewisseld met actie en de spanning en het verhaal die beetje bij beetje opgebouwd wordt, zo moet het! Dit is het eerste deel in een reeks van 5 delen, dus als het verhaal verder zo blijft ontwikkeld worden, is dit een reeks om in de gaten te houden.

Het tekenwerk aan de hand van Jean-Marc Stalner (De Grote Pest, De vreemde Vogel, Malemort,…) weet minder te bekoren. De landschappen en de gebouwen weet hij zeer waarheidsgetrouw en knap weer te geven, maar de personages blijven een knelpunt. Als je 90% van de personages met een halfopen mond tekent, blijft er weinig ruimte over om duidelijke emoties op het gelaat te toveren. Ook de ogen en verhoudingen van de personen kunnen toch beter, ook al is dit persoonlijke smaak natuurlijk.

Al bij al een leuk begin van een nieuwe reeks, die verhalend veel te bieden heeft !

3,5/5



Dit is een recensie van een gebruiker.