Recensie

Zestig lentes 1 Zestig lentes


Aimée de Jongh is een opkomend talent. Neen, wacht, schrap ‘opkomend’: deze naam doet ongetwijfeld reeds serieuze klokken luiden bij menig stripliefhebber. Wie heeft immers nog niet gehoord van het bekroonde De terugkeer van de wespendief of Dagen van zand? Bij deze beide unieke albums stond ze zelf in voor scenario en tekenwerk. Daarbuiten heeft ze ook nog verschillende andere werken op haar palmares: Snippers, Bloesems in de herfst,... Niet te verwonderen dus dat iemand als Ingrid Chabbert bij de Jongh aanklopt om het tekenwerk van haar geesteskind te verzorgen.

Zestig lentes vertelt het verhaal van Josy, een vrouw die op haar zestigste verjaardag terugblikt op de voorbije decennia en tot de conclusie komt dat er meer moet zijn in het leven. Tot grote consternatie van haar omgeving besluit ze om haar man en gezin te verlaten en de wijde wereld in te trekken. Op een parkeerplaats ontmoet ze Camélia, een jonge alleenstaande moeder, en de twee worden vrienden. Door Camélia komt Josy in contact met de COH (Club van Ontsnapte Huissloven), waar haar leven zo mogelijk een nog drastischere wending krijgt…

Het verhaal van Chabbert kan je, op z’n zachtst gezegd, niet alledaags noemen. Het zet je als lezer een spiegel voor die je doet nadenken over heel wat zaken. Wanneer kan je zeggen dat je leven zinvol is? In welke mate moet je rekening houden met je omgeving als dat je eigen geluk in de weg staat? Hoever wil je gaan en met welke gevolgen wil je of kan je leven als je drastische keuzes maakt? De antwoorden op die en nog verschillende andere vragen moet je zelf zoeken, maar de auteurs maken wel duidelijk dat er moed voor nodig is om te breken met je oude leven.
Het verhaal draait bijna volledig rond Josy. De gevoelens en reacties van de echtgenoot en kinderen komen enkel aan bod als dit echt nodig is. We zien ook geen invloeden van kennissen en vrienden. Daardoor krijg je misschien de indruk dat het verhaal vrij eenzijdig is en geen rekening houdt met de andere partijen, maar dat is dan ook de bedoeling. Josy is de persoon die niet goed in haar vel zit en beslissingen wil of moet nemen die de rest van haar leven zullen bepalen.

Dat de Jongh de tekenstiel verstaat, is duidelijk vanaf de eerste bladzijden. De heel sfeervolle tekeningen ademen de juiste stemming uit. Aimée weet gevoelens perfect in beeld te brengen en bouwt de relatie met jou als lezer geduldig op waardoor je volop in het verhaal zit. Ook met de opbouw van de pagina’s zit het goed: meestal sober, maar waar mogelijk of nodig ook onderbroken door een minder klassieke opbouw. Alweer een lust voor het oog…

Besluit: een album dat ik met plezier ga herlezen en dat volgens mij door velen zeer gewaardeerd zal worden!



Dit is een officiële stripinfo.be recensie, geplaatst door een medewerker van ons team. stripinfo.be werkt samen met uitgevers om u deze recencies te brengen.