Recensie

Purple heart 4 Jambalaya blues


Purple Heart - Deel 4 - Jambalaya Blues - Eric Warnauts – Guy Raives


Dit is alweer het vierde album dat het duo Warnauts-Raives aflevert in de reeks Purple Heart.
En wat mij betreft – tot hiertoe – het sterkste uit de reeks.

Deze aflevering brengt de hoofdfiguur Josuah Flanagan, die recupereert van zijn verwonding die hij in het vorige verhaal opliep tijdens de confrontatie met de New Yorkse maffia, naar de zuidelijke staat Louisiana. Amber, het nichtje van Winston, de kompaan van Josuah is er verdwenen en beiden starten een zoekactie. Dit is uiteraard niet vanzelfsprekend in het van racisme doordrongen zuiden van de jaren 50. Zeker niet voor een zwarte New Yorker.

In dit album worden we dus geconfronteerd met het separatisme en de onderdrukking van de zwarte gemeenschap in de VS. Er heerst in die dagen een zeer gespannen sfeer. Dit komt onder andere door de ontluikende acties voor meer burgerrechten van bijvoorbeeld Rosa Parks die in 1955 weigerde haar zitplaats in het voor zwarten gereserveerde deel achterin een autobus af te staan aan een blanke passagier. Dit gaf aanleiding tot een staking, de Montgomery-busboycot. Ook de zaak Emmett Till zorgde voor onrust. Hier betrof het een lynchpartij op een 14-jarige afro-Amerikaanse jongen, ook al in 1955.

Winston wordt zelf ook onmiddellijk geconfronteerd met racistische politiemannen. Hierbij kan de link met hedendaagse moordpartijen op ongewapende zwarte mannen door blanke politieagenten in de Verenigde Staten snel gelegd worden. Weet ook dat president Joe Biden er pas na ruim 120 jaar en 200 pogingen in 2022 in geslaagd is om de wet te ondertekenen die van lynchen een misdrijf maakt.

Dit stripverhaal doet ons stilstaan bij een thema dat actueler is dan ooit. Rassensegregatie en discriminatie. En die zijn nog lang niet uit de wereld. Alle woke-awakening ten spijt.

We krijgen in dit verhaal te maken met de corruptie van de politie en de onmogelijkheid om iets aan de verziekte situatie te veranderen.
Maar we maken ook kennis met de cultuur van de zwarte gemeenschap die via hun zydeco-muziek even hun slechte situatie proberen te vergeten. Een aanrader : “Eh Petite Fille”

https://www.youtube.com/watch?v=E-1UdBOGN6c

Je komt zo in de sfeer.

Warnauts heeft weer zeer zijn best gedaan om ons te confronteren met een ‘rauw’ stukje van onze hedendaagse geschiedenis. Daar is hij goed in.
Raives weet dit als geen ander, met zijn wat ‘gauguinachtige’ stijl prachtig in beeld te brengen.

Zij maken van deze strip een mooi en emotioneel verhaal dat doet uitkijken naar meer.



Pjotr 04-03-2023



Dit is een recensie van een gebruiker.