Asterix is een van de weinige series die ik nog voor ik kon lezen al leuk vond en die ik als volwassene nog steeds erg leuk vind. Waar ik vroeger vooral genoot van de sublieme tekeningen van Uderzo herlees ik de albums tegenwoordig omdat ik de teksten, en vooral grapjes, van Goscinny zo briljant vind. Hij zorgt er voor dat er grappen in zitten voor kinderen en voor volwassenen. Zo lees je als volwassene een hele andere strip dan toen je kind was.

Helaas overleed Goscinny na 24 albums, nu 40 jaar geleden. Uderzo deed zijn best om de leegte die hij achterliet op te vullen, maar het zou nooit meer hetzelfde worden. Het dieptepunt kwam, wat mij betreft, met ‘Het geheime wapen’ waarin Asterix en Obelix te maken krijgen met buitenaardse wezens. Uderzo had met dit album een hommage willen brengen aan Disney, maar helaas resulteerde het in een lang uitgesponnen en saai verhaal. Dat de tekeningen nog steeds het zelfde niveau hadden als vroeger was een schrale troost. Teleurgesteld besloot ik te stoppen met het verzamelen van Asterix.

https://i.imgur.com/YSfjUaJ.jpg

Uderzo maakte nog één album met korte verhalen, maar besefte waarschijnlijk zelf ook wel dat hij het stokje beter kon overdragen aan anderen. Het duurde vier jaar voordat opvolgers scenarist Jean-Yves Ferry en tekenaar Didier Conrad met weer een nieuw Asterix avontuur kwamen. Ik besloot ze een kans te geven en was blij verrast toen ik ‘Asterix bij de Picten’ en ‘De papyrus van Caesar’ las. Ferry bleek de geest van Goscinny goed begrepen te hebben. De originaliteit van de verhalen, de schrijfstijl en de grappen benaderen heel goed die van Goscinny. Conrad is ook een waardige opvolger van Uderzo. Je moet de albums van de twee tekenaars naast elkaar zien om de verschillen, die er nauwelijks zijn, te kunnen ontdekken.

https://i.imgur.com/iDIIQMs.jpg

Dus mijn verwachtingen voor ‘Asterix en de race door de laars’ waren hoog gespannen. Te hoog waarschijnlijk want ik moet bekennen dat ik in dit nieuwe album wat teleurgesteld ben. De grote lijnen van het verhaal doen erg denken aan ‘Asterix en de Olympische Spelen’. Beiden gaan over Asterix en Obelix die mee doen aan een wedstrijd en daarbij dwars worden gezeten door Caesar en zijn handlangers. Het enige wat dit album leuk maakt zijn de connecties die, door middel van grappen, het verleden en het heden met elkaar verbinden en de grappige namen. En de tekeningen van Conrad zijn natuurlijk ook altijd een lust voor het oog.

Hoewel ik dit dus een wat minder album vind twijfel ik er niet aan dat de 5 miljoen exemplaren als warme broodjes over de toonbank zullen gaan. Ondertussen kijk ik al weer uit naar het volgende Asterix avontuur in ieder geval, maar dat zal ongetwijfeld nog wel twee jaar gaan duren voor dat die uit komt.

Deze en andere striprecensies zijn ook te lezen op mijn blog

U bedoeld album De Ronde van Gallia?

De drukkerij heeft de machines wel zuinig afgesteld: vind de kleuren van de cover en inlay aardig flets.
Maar ben blij met 45 platen in dit album, immers steeds vaker 44 platen i.p.v. 46.

Ach ja, dat krijg je met die formule albums. Las net in een andere recensie dat Goscinny er zelf na 10 albums ook al een beetje moeite mee had.

Vond dit bijzonder ontgoochelend, staat mijlenver af van de humor van Goscinny. En dat terwijl Italië "gefundenes Fressen" had moeten zijn...

Nog niet genoemd: het lettertype, wordt vaak onderschat. Vind in de eerste Asterix albums het lettertype aangenamer en veel meer in balans/harmonie met de tekeningen. Heb dat ook met de (spin-off) albums van Thorgal bijvoorbeeld, ook daar OK.

Afijn, veel Fransen veroordelen dit album al omdat het verhaal niet meer begint met de kaart van Frankrijk...

Ik denk ook dat het letteren vrijwel nooit meer met de hand wordt gedaan. Wat ik persoonlijk wel jammer vind. Ik kan zelf heel erg genieten van de belettering door meester letteraar Frits Jonker.